تفاوت آمبولانس های تیپ A و B و C
1402/02/06
همه ما می‌دانیم که تا چه اندازه آمبولانس‌ها برای یک کشور در نقل و انتقال ایمن افراد آسیب‌دیده از مکان حادثه به بیمارستان‌ها اهمیت دارند. آمبولانس‌ها متناسب با نوع کاربردشان، از نظر تجهیزات با یکدیگر متفاوت هستند. این اتومبیل‌های بیماربر به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند تا به اندازه کافی برای حمل بیماران و مصدومان مناسب باشند.
تمام تجهیزاتی که در داخل آمبولانس‌ها قرار داده می‌شود با هدف حفظ حیات بیمار و زنده نگه داشتن او در مسیر انتقال بین محل حادثه تا بیمارستان صورت می‌گیرد.
این روزها پیشرفت تکنولوژی باعث شده تا ما شاهد طراحی‌های متنوعی از این خودروهای امدادی و تجهیزات درونی آن‌ها باشیم. در ادامه مطلب از شرکت رمز آسا قصد داریم تا شما را با تفاوت‌های سه تیپ از آمبولانس‌های A، B و C آشنا کنیم.
آشنایی با آمبولانس مراقبت ویژه
در کشور ما توسط مؤسسه ملی استاندارد، آمبولانس‌ها بر اساس استاندارد 4374 در سه دسته B ,A و C گروه‌‌بندی می‌شوند. آمبولانس‌های هر کدام از این سه گروه از امکانات و شرایط به‌خصوصی برخوردار هستند. آمبولانس های مربوط به این سه دسته لازم است تا بر اساس استانداردهای مشخص، مقررات وضع شده را رعایت کنند. این مقررات به نوع شاسی و تجهیزات داخل کابین بیمار مربوط می‌شود.
هر کدام از این آمبولانس‌ها متناسب با امکانات خود برای نقل و انتقال گروهی از بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرند. بعد از تجهیز و طراحی هر کدام از آمبولانس‌های مراقبت ویژه باید ملزومات آن توسط بازرسان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دانشگاه های علوم پزشکی مربوطه و نیز سازمان استاندارد بررسی و تأیید شود. در ادامه ویژگی‌ها و تفاوت‌های هر کدام از این سه تیپ را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
معرفی آمبولانس تیپ A
زمانی از آمبولانس‌های تیپ A استفاده می‌شود که هدف، انتقال بیمارانی باشد که وضعیت بیداری و هوشیاری آن‌ها در سطح نسبتاً مناسبی است. اگر قرار باشد از آمبولانس‌های تیپ A برای مسیرهای صعب‌العبور و دشوار استفاده شود، مدل‌های شاسی‌بلند و آفرود آن بهترین گزینه هستند؛ اما برای عبور از مسیرهای هموار و درون‌شهری، مدل معمولی این نوع آمبولانس‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
رمز آسا؛ تولید کننده آمبولانس تویوتا هایس تیپ A در ایران
رمز آسا؛ تولید کننده آمبولانس تویوتا هاردتاپ در ایران
بر طبق استاندارد 4374 مؤسسه ملی استاندارد، آمبولانس‌های تیپ A تنها برای حمل بیماران هوشیار که مراحل اولیه درمان خود را در هر یک از مراکز درمانی پشت سر گذاشته‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. این نوع آمبولانس‌های مراقبت ویژه با توجه به نوع کاربری خود در مقایسه با دیگر انواع آمبولانس‌ها، هزینه کمتری دارند. بزرگترین دلیل آن تجهیزات کمتری است که درون آمبولانس‌های تیپ A قرار داده شده است.در واقع آمبولانس تیپ A آمبولانسی است که اکثرا به منظور انتقال و درمان های اولیه بیماران در حالت غیر اورژانسی مورد استفاده قرار می گیرد.
در اصطلاح به آمبولانس‌های این گروه، آمبولانس‌های نوع عادی می‌گویند؛ البته این به این معنا نخواهد بود که تجهیزات خوبی ندارند و یا از کادر پزشکی باتجربه‌ای برخوردار نیستند. شایان‌ذکر است که آمبولانس‌های نوع A در دو گروه زیر قرار می‌گیرند:
- آمبولانس نوع A1 که تنها برای انتقال یک بیمار مناسب است.
- آمبولانس نوع A2 که می‌توان انتقال یک یا چند بیمار را با آن انجام داد. در این نوع آمبولانس از برانکار یا صندلی به‌صورت هم‌زمان می‌توان استفاده کرد.
معرفی آمبولانس‌های تیپ B
برای نقل و انتقال بیمارانی که در وضعیت بدحال قرار دارند، لازم است تا از آمبولانس‌های مراقبت ویژه تیپ B استفاده شود. این نوع آمبولانس‌ها به تجهیزات کامل و امکانات ویژه مجهز شده‌اند و در اصطلاح به آن‌ها ICU موبایل گفته می‌شود. امکاناتی که درون آمبولانس‌های مراقبت ویژه تیپ B قرار داده شده است، بیشتر از ده مدل سیستم و دستگاه پزشکی هستند. تجهیزات این آمبولانس به کادر پزشکی و مأموران اورژانس اجازه می‌دهد تا بیمارانی که به هر دلیلی وضعیت جسمانی ناپایداری دارند را به راحتی به محل مورد نظر منتقل کنند.
شاید این آمبولانس‌ها را با نام واحدهای سیار ICU و CCU نیز شنیده باشید. تجهیزات درون آمبولانس‌های نوع B به‌گونه‌ای طراحی شده تا قابل استفاده برای تمام رده‌های سنی، نوزادان، کودکان و بزرگ‌سالان باشند. لازم به ذکر است که آمبولانس‌های تیپ B در نقش واحدهای سیار پیشرفته درمانی به حساب می‌آیند. از جمله تجهیزات درون این نوع آمبولانس‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کیف دارویی
- کیف احیاء
- مانیتور
- دستگاه شوک قلبی که دارای عملکردی چندگانه بوده و از نمایشگر علائم حیاتی و موارد دیگر برخوردار است. (انواع دفیبریلاتور ثابت و اتوماتیک)
- ونتیلاتور که از تمامی مدهای تنفسی، حجمی و فشاری برخوردار است.
- پمپ انفوزیون
- پمپ سرم و سرنگ
- سیستم ساکشن پرتابل پزشکی
- سیستم اکسیژن سانترال
- ست زایمان
- گلوکومتر
- ست سوختگی
علاوه بر این، تجهیزات پزشکی آمبولانس تیپ B را می‌توان در 7 بخش اصلی زیر، تقسیم‌بندی کرد:
- تجهیزات تشخیصی
- تجهیزات ثابت نگهدارنده بیمار
- تجهیزات جابه‌جایی و حمل بیمار
- تجهیزات تهویه و تنفس
- تجهیزات مراقبت پرستاری
- تجهیزات لازم به منظور مدیریت مسائل تهدید‌کننده حیات
رمز آسا؛ بزرگترین سازنده آمبولانس تویوتا هایس در ایران
معرفی آمبولانس‌های تیپ C
آمبولانس‌های مراقبت ویژه تیپ C به عنوان مجهزترین آمبولانس‌ها شناخته می‌شوند. این نوع آمبولانس تمام امکاناتی که در آمبولانس‌های تیپ A و B موجود است را در کنار امکانات احیاء، ICU و CCU به منظور درمان‌های پیشرفته‌تر در بردارد. امکانات موجود در این نوع از آمبولانس‌های مراقبت‌های ویژه آن را به یک مرکز اورژانس پرتابل تبدیل کرده است. زمانی که نیاز به حمل بیمارانی با شرایط بسیار حساس بین بیمارستان‌ها باشد از آمبولانس‌های تیپ C استفاده می‌کنند. تجهیزات این آمبولانس نسبت به تیپ B بسیار کامل‌تر و پیشرفته‌تر است.این نوع از آمبولانس به تعداد بسیار محدودی در ایران تولید شده و موجود می باشد.
تجهیزات پزشکی لازم در آمبولانس‌های نوع A و B و C
در تمام آمبولانس‌های نوع A، B و C حضور امدادگران آموزش‌دیده الزامی است. این امدادگران وظیفه دارند تا خدمات لازم را در سریع‌ترین زمان ممکن در اختیار فرد آسیب‌دیده قرار دهند. این افراد دوره‌های آموزشی لازم را گذرانده‌اند تا به یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی آموزش تبدیل شوند. آن‌ها یاد می‌گیرند تا چگونه وضعیت بیمار را در شرایط اضطراری مانند آسیب‌های مغزی یا ایست قلبی تثبیت کنند. از جمله تجهیزات لازم برای آمبولانس‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
جمع‌بندی
آمبولانس‌های تیپ A و B و C در دسته آمبولانس‌های زمینی قرار دارند که مؤسسه ملی استاندارد این دسته‌بندی را تنظیم کرده است. تجهیز کردن هر کدام از این نوع آمبولانس‌ها بر اساس قوانین مشخص شده انجام می‌گیرد تا متناسب با نوع بیماری که قرار است حمل شود، بهترین عملکرد ممکن را داشته باشند. هدف کلی از طراحی و تجهیز هر سه تیپ این آمبولانس‌ها نجات جان افراد در طول مسیر انتقال است. بر اساس آنچه که در بالا گفته شد، آمبولانس‌های تیپ C از تجهیزات بیشتری نسبت به تیپ A و B برخوردار هستند که حمل بیمارانی با شرایط بسیار سخت توسط آن‌ها صورت می‌گیرد. دو تیپ دیگر متناسب با وضعیت بیمار تجهیز شده‌اند.
